Kijk eens om je heen, en misschien een paar dagen terug. Waar werd er gehandeld vanuit compassie? Er zijn talloze grote en kleine situaties die we zien en mee maken waarin we botsten met een ander. Verschil van mening of interpretatie en de overtuiging dat ons eigen beeld de juiste is, ligt hier vaak aan ten grondslag. Het verdedigen van onszelf is een automatische reactie, we vechten door tot het bittere eind. (Zonder compassie, zonder verbinding en verzorging helaas)
Er lijkt bijna geen weg meer terug, en wat er dan uit eindelijk over blijft is een winnaar en een verliezer. Althans dat denken we en zo handelen we veelal in de maatschappij. Het ‘spel’ van macht zien we om ons heen, met daarbij de behorende gevoelens van superioriteit en minderwaardigheid of machteloosheid. We zijn allemaal zo kwetsbaar. Ook diegene die zich sterk achten.
Door deze manieren van doen; macht, aanvallen, verdedigen en terugtrekken raken we uit verbinding. Er is dan geen mogelijkheid meer om je te verplaatsen in een ander. Én vaak zijn we hier ook onszelf vergeten en onze behoeften.
Er is dan zo gezegd sprake van een gebrek aan compassie.
Sta eens even stil bij dit besef…
Hoe bewust zijn we eigenlijk van wat er gebeurt en van onze reacties daarop?
En wat zegt dat over ons vermogen tot zelfcompassie en compassie?
Wordt het niet tijd dat we weer in contact komen met elkaar en met onszelf?
Laten we weer echt verbinding maken, en dit oude gedrag doorbreken.
Doe je mee?
Mijn leraar David Dewulf legt compassie mooi uit:
“Compassie is je durven laten raken, door een ander, op een manier dat je in beweging komt. De definitie zou kunnen zijn: ‘Liefde die pijn ontmoet en liefdevol zorg draagt.’ Compassie betekent voor mij persoonlijk oprecht zijn met jezelf en je leven, jezelf niet wijsmaken dat je het allemaal alleen kan en verbondenheid eren. Wij hebben compassie nodig omdat er zoveel lijden is en we dit niet langer kunnen ontkennen.”
Compassie of zelfcompassie komt steeds meer in de belangstelling als toepassingsvorm in de hulpverlening. Wat ik geweldig vind. Dit ligt in dezelfde lijn als waarom mindfulness zo in de belangstelling staat. Mensen willen steeds meer af van de vaste behandelmethodes, ze willen uit hun hoofd, ze willen naast het begrijpen ook (gelukkig steeds meer) gaan voelen. Ze ‘weten’ (diep van binnen) dat de weg om te kunnen helen, met gevoelens gepaard gaat. We zullen door de pijn heen mogen om een vrijer leven te kunnen leiden.
Het gevoel krijgt in de wereld van nu steeds meer plaats. Want ons allen helpt om ook ons gevoel meer te erkennen, het mag er zijn. Het hoort erbij.
En compassie leert je om te gaan met deze pijnlijke gevoelens, van onszelf en de ander.
Compassie bestaat uit 4 elementen:
1. Pijn ‘echt’ zien
In onze maatschappij zijn we gewend geraakt om weg te bewegen van pijn en lijden. We willen zoveel mogelijk voorkomen en gaan zo snel mogelijk weg op momenten dat het moeilijk wordt. We willen of durven het niet te zien, of weten er niet mee om te gaan, of hebben het idee dat we het niet goed doen. Zodra jij je blik van pijn afwendt, van ongemak, tegenslagen en onzekerheden kan er ook geen compassie volgen.
Pijn vraagt om echte bereidheid om pijn onder ogen te komen. Om de werkelijkheid te zien.
2. Voelen en meevoelen
Ja, dit vraagt durf en moed. Omdat het pijnlijk is. Als je pijn ervaart en het voelt dan doet dit echt pijn. Ook als je met een ander mee voelt, dan voel jij ook pijn. En onze automatische reactie is om dat niet te willen voelen. Het gaat hier om een diepere verbinding, met jezelf en de ander. Het vraagt om echt contact te maken met de pijn, te voelen en doorleven.
Heb jij de moed om contact te maken met pijn en durf je het te voelen?
3. De diepe wens dat het beter gaat
Het element met de liefdevolle wens dat het beter gaat, met die persoon of met jezelf. Een moment van verzachting en aandacht. Dit kan voor sommigen moeilijk zijn omdat we ons vaak richten op sterk zijn, doorzetten en niet flauw doen.
Het vraagt om een pauze, voelen wat er nodig is en dat met een tedere en koesterende aandacht. Aandacht voor de pijn die gevoeld wil worden.
Deze wens komt voort uit oprechte en liefdevolle betrokkenheid.
4. Helpen en soms niets doen
Het vierde element is de daadkracht om te doen wat je kan om het lijden van anderen en jezelf te verzachten. Er echt voor iemand en ook er voor jezelf zijn. Daarin is de balans met zelfcompassie belangrijk.
Erken de wijsheid van compassie : “Je kunt anderen niet ‘redden’, alleen ondersteunen.” En ook deze “Niemand het zozeer waard is om je liefde te ontvangen als jijzelf.”
Soms helpt het om er emotioneel of fysiek gewoon aanwezig te zijn, en soms helpt het als jij iets doet. De pijn er gewoon laat zijn.
Want lijden, ook je eigen pijn, kan noodzakelijk zijn om diepere inzichten op te doen en een rijker mens te worden.
Jack Kornfield zei het al; “Het leven is hard, hoe kunnen we iets anders dan vriendelijk zijn”.
Liefde geven aan de pijn helpt bij de uitdagingen in ons leven.
Voel jij je uitgenodigd je zelfcompassie te verkennen en te laten groeien?
En wil je deze waardevolle verkenningstocht ondernemen met anderen. Dan kan je deelnemen aan de zelfcompassie training.
De 8 weekse training wordt verdeeld over 15 weken. Zodat je veel tijd krijgt om je innerlijk proces te verstevigen.
Een avontuur waardoor je hart opent. Het voelen meer ruimte krijgt, en jij je lichter voelt.
Ik ont-moet je graag.
Liefs Laila